LA, weg er mee

Onze laatste dag in San Diego en in Amerika. Het gaat een lange dag worden want we vliegen pas ’s nachts om 5:00 uur. We hebben besloten om lekker in San Diego te blijven en het gemiste Venice Beach maar te laten zitten. De beach hier in Mission Bay bevalt ons prima. Eerst maar weer toast gemaakt op de hotelkamer en daarna naar het eiland Coronado. Je gaat dan over een hoge brug met mooi uitzicht op het water en de stad. Op Coronado zelf staat het bekende ‘Hotel Del Coronado’. Even rondgekeken en in de lobby koffie gedronken, en lekker mensen kijken. Daarna stukje over het strand gelopen en terug naar de auto. We hadden al uitgecheckt maar konden de auto nog wel bij ons hotel parkeren. Strandspullen uit de auto en op naar de golven. Onderweg op de boulevard nog een petje gekocht en papa een sweater van San Diego. We hadden nog vouchers gekregen in het hotel en daarvan hadden we salades gehaald in het restaurantje. Deze gebruikt om op het strand te lunchen. De golven waren nog hoger dan gisteren dus met bodyboards lekker het water in. Tegen vieren terug naar het hotel. We hadden nog een zwembad-kaartje dus konden lekker het zoute water van ons afspoelen, een douche nemen en op laten drogen. Kleren aan en op naar Phil’s BBQ, het restaurant waar we van Kees zeker geweest moesten zijn. Daar aangekomen stond er nog een langere rij dan gisteren bij Kono’s. Of het is een hype of die Phil kan echt goed BBQ-en. Gaan we hier wachten ??? We stonden bij het bordje “vanaf hier 21 min. 14 sec. wachttijd. Dat klopte ongeveer want na 25 minuten konden we bestellen. Het was lekker en lekker veel (te veel), maar dat zijn we wel gewend na bijna vier weken USA. Nadat we de spare-ribs afgekluifd hadden op weg naar LA. Via de Pacific Highway kwamen we bij de autohuur aan. We moesten de auto voor 24:00 inleveren. De man bij de return-desk was kei grappig want hij sprak een beetje Nederlands en was vaak bij de Olympische Spelen in het Holland Heineken House geweest. I love the Dutch! We moesten de olie-ververs-beurt nog verrekenen en de koelbox en body-boards nog proberen te verpatsen (echte Nederlanders he). Dat laatste lukte niet dus hebben we die maar weggegeven en mensen blij gemaakt, ook mooi. Met de shuttle bus naar het vliegveld. Omdat ze op LAX aan het verbouwen zijn, hebben ze tijdelijke wachthal en incheck balie in gebruik. Geen bank, geen stoel, geen koffie, helemaal niks. Daar hadden we niet op gerekend. Uiteindelijk vonden we een rijtje stoelen die eigenlijk voor invaliden bestemd waren, hebben we die maar ingepikt. Om 3:30 konden we pas inchecken en dan duurt wachten lang. Toen we eindelijk konden inchecken moest dat via de self-service. Meerdere desks geprobeerd maar geen eentje werkte. Heel veel personeel maar niemand kon helpen. Toen het 4:15 was werd er eindelijk iemand wakker en omdat we de vlucht van 5:00 moesten hebben keek hij ook wel nerveus om zich heen. Wat nu? Hij nam ons met een aantal andere mensen mee naar een andere incheckbalie en daar werd alles geregeld. Ook de douane controle was heel rommelig geregeld. Toen we daar door waren konden we eigenlijk meteen boarden dus geen tijd meer voor winkeltjes enzo. De vlucht ging goed maar voor de landing is de piloot gezakt. Als er nog iemand sliep dan was die zeker wakker. Wat een plof. Maar goed, we zijn nu op Chicago Airport en wachten op onze vlucht naar Dusseldorf. Die gaat een half uurtje eerder dus dat scheelt weer. Eens kijken of de wifi mee wil werken zodat we dit verhaaltje kunnen posten……