Bryce is Nice

Imke heeft na het eten weer eens geen tijd gehad (of gemaakt) voor haar stukje en ligt nu lekker te slapen. Ik (Rob dus) vind het nog wel leuk om wat te schrijven over vandaag, dan zijn we weer helemaal bij. Met stukjes althans, met de foto’s lopen we schandalig achter. Maar morgen is een relatief rustige dag dus wie weet. De dag begon met een karig ontbijtje maar we zaten buiten in het ochtendzonnetje en dat maakte alles weer goed. Op naar Bryce Canyon NP. Allereerst helemaal naar de achterkant van de doodlopende canyon gereden. Daar is het hoogste punt van de canyon. Bij Rainbow point een wandeling gemaakt met de naam Bristlecone Loop Trail. Een lekker tochtje door de bossen met fraaie uitzichten. De bossen hier deden ons een beetje aan Zweden denken, behoudens dan de afgronden van de canyon. De echte mooie hoodoo’s zijn aan de voorzijde van het park te zien, maar we kregen toch al een voorproefje wat ons te wachten stond. Na de wandeling de route terug naar de voorkant van het park. De kenners zullen zich nog wel herinneren dat alle uitzichtpunten dan aan de rechterkant van de weg liggen. En dat zijn er heel wat, de meeste hebben we wel gehad. Inspiration point en Bryce point sloegen we over, dat stond later op de middag geplanned. Eerst een trail in de canyon zelf. Onderweg terug zagen we nog een aantal Pronghorns van dichtbij. We kozen voor een combinatie van de Queens Garden en de Navajo Loop. Het duurde even voordat we een parkeerplekje vonden bij Sunset point. Daar lekker in de schaduw een picnic bankje gezocht om ons inmiddels gebruikelijke lunchpakketje te nuttigen. Overal zaten van die Stellar Jay’s in Veldhoven ook wel Blue Parrots genoemd. En ook een paar oranje broertjes/zusjes, hebben die ook een naam? Klaar voor de afdaling! Via de rim liepen we naar Sunrise point en daar via een steil pad met haarspeldbochten de kloof in. Steeds om de bocht een ander uitzicht, het ene nog mooier dan het andere. Met name de doorsteek van de Queens Garden naar de Navajo Loop vond ik super. Een dun bebost gebied met uitzicht op de hoodoo’s. In de afdaling had de knie het behoorrlijk voor z’n kiezen gekregen dus ik was blij dat na anderhalf uur de klim naar de rand weer kon beginnen. We kozen voor de route door Wall Street. Die naam is behoorlijk populair in de USA. Naast New York kwamen we ‘m ook al tegen in de Narrows en nu hier op de Navajo trail. Maar hoe ze het ook noemen, het blijft een wonderschoon natuurverschijnsel. Het laatste stukje was nog steiler dan de afdaling met het betere bochtenwerk. Sjors ging voor de bolletjestrui en wij eindigden lekker rustig in ‘de bus’ zoals dat in wielerjargon heet. Omdat parkeren zo’n probleem was namen we daarna niet de spreekwoordelijke bus, maar de shuttle bus naar Bryce point voor een geweldig uitzicht op het Amphitheater. Ook weer prachtig. Na een tijdje rondgekeken te hebben namen we de bus terug naar de parkeerplaats waar de auto stond. Op de terugweg nog wat boodschapjes gedaan in de General Store en volgetankt voor de rit van morgen. Het restaurantje bij het motel was ons gisteren goed bevallen dus verder zoeken was niet nodig. We gingen vandaag wat vroeger zodat we niet nog een avond naar hetzelfde repertoire van de incheck-meneer hoefden te luisteren. Na het eten wilde ik nog wel terug naar Inspiration point voor een zonsondergang, een onbewolkte deze keer. Er was helaas weinig animo. Sjors en Imke hebben van half 8 tot half 10 in het zwembad en bubbelbad doorgebracht, Margo verdween in een boek. Toen de zon begon te zakken ben ik het terrein afgelopen op zoek naar een mooi plekje met zicht op de bergen achter ons motel. Toch nog een aardige zonsondergang gezien, weliswaar niet in Bryce zelf maar dat mag de pret niet drukken. Terug bij Gootje samen een kop koffie gedronken. Toen de twee waterratten uit het zwembad kwamen nog een spelletje gedaan. Imke ging er vroeg in vandaag dus Margo en Sjors doen nu nog een potje carcasonne terwijl ik dit stukje type. Morgen naar Page en olie verversen ??? Maar eens zien hoe dat afloopt……